De zin en onzin van doelen stellen
Mensen die duidelijke doelen stellen zijn bewezen succesvoller dan de mensen die dat niet doen. Het is een van de aspecten die succesvolle bedrijven kenmerkt. Ik zit bij een businesscoach. Een term waar ik op zichzelf helemaal niets mee heb. Veel te glad. Maar ik mag haar gewoon bij haar voornaam noemen, gelukkig. Ze helpt mij een beetje met de zakelijke kant van het voeren van mijn bedrijf en dat heb ik af en toe wel nodig.
Afijn, ik moet volgens haar duidelijke, concrete en ambitieuze doelen stellen. Doelen over groei, omzet, bekendheid, produkten en dat soort dingen meer. Ik snap het. Ik kan het volgen. Het zou inderdaad goed zijn. Tegelijk merk ik ook wat anders. Namelijk dat ik er helemaal gek van word. Eerst ben ik me dat nog niet zo bewust, ik ben vooral bezig om een soort plannetje te maken. Samen met mijn businesscoach. Maar ik merk weerstand. Ik merk dat ik niet enthousiast ben. Wel gehoorzaam, maar niet energiek. Het stroomt niet, zeggen ze dan in therapeutenland.
Op de terugweg denk ik bij mezelf dat het wel een beetje een eenzijdige redenering is; bedrijven die doelen stellen zijn succesvoller. Ik vermoed dat ze dit meten door te kijken in hoeverre een bedrijf zijn doelen haalt. Ja, en bedrijven die geen doelen hebben zijn dan per definitie minder succesvol. En bedrijven die waarden nastreven die moeilijk meetbaar zijn vallen ook snel af. Want hoe meet je betekenis geven aan de wereld. Of een warme plek bieden aan mensen die dat nodig hebben.
In de zorg stellen we ook doelen. Behandelplannen met doelen die we regelmatig meten. Niet zoveel mis mee, maar voordat je het weet vult dat de agenda. En op dat moment zie ik haar weer zitten. Ze kwam vorige week bij me voor een kennismakingsgesprek. Ze had verschillende hulpverleners gehad, maar haar klachten bleven. Angst, onzekerheid en hyperventilatie. Veel en vaak. Elke therapie waar ze instapte begon vooral met het bepalen van haar doelen. Dat alleen gaf haar al zoveel druk dat ze bijna spontaan begon te hyperventileren. Heel succesvol waren de behandeling dan ook niet.
Ik dacht bij mezelf dat het niet zo ingewikkeld was om haar doelen helder te krijgen. Niet meer bang, niet meer onzeker en geen hyperventilatie meer. Nou, daar waren we snel uit samen. Hadden we geen lang gesprek en ook geen behandelplan voor nodig. En zonder de druk van het formuleren van doelen konden we relatief ontspannen aan het werk gaan. Konden we gewoon werken aan een rustige ademhaling en meer zelfverzekerdheid. Volgens mij werkte het. Volgens haar ook.
Maar ja, doelen hebben we niet gesteld en dus ook niet gehaald en of dit nou succesvol was is nog steeds de vraag.
Ik wens je alvast mooie feestdagen en succes met je goede voornemens voor 2020.